Mga Katrabaho.
Nakausap ko kagabi ang aking kaibigan na si Juana. Kaibigan din siya ng aking ina. Matalik ko siyang kaibigan at matalik na kalaban sa potbol na pang-kolehiyo. Tiga UCLA siya at ako ay tiga USC. Mag-labing-limang taon nanaming sinusubaybayan ang aming mga pangkat. Nakakatuwa gahil merong limang taon USC ang magaling, tapos UCLA naman ang tatlo sa USC. Naging tradisyon na namin ito.
Napagusapan namin kagabi ang mga uri ng katrabaho. Merong mabait at merong masama. Kahit saan ka pumunta, merong kontra bida. Ang napansin ni Juana ay meron ding mga tao na gumagawa ng gulo kahit ikaw ay isang mabait na tao. Papolar si Juana sa trabaho dahil siya ay masayahin at mapagbigay. Hindi siya tsismosa at walang masamang sinasabi sa kapwa niya tao. Hindi si humuhusga sa kapwa niya haggang hindi niya alam ang tunay na istorya ng mga pangyayari.
Maraming tao na hindi masaya sa buhay. Dahil ito sa inggit, pagod, situwasyon na walang pakawala, at kung anu-ano pang rason. Ang listahan ay mahaba. Kadalasan ang mga tao ay inggit dahil wala silang maibigay sa kapwa nilang tao. Wala kang maibibigay kung wala kang ibibigay. Simple pero kompleks na situwasyon.
Merong tao na galit sa mababait na tao dahil hindi nila makuhang maging mabait. Malupit ang mga taong ito. Malalim ang problema at malalim ang galit sa kapwa tao. Nararamdaman nila na biktima sila ng situwasyon, walang nagmamahal sa kanila at walang may pakialam. Kung bubukasan lamang nila ang kanilang puso, makikita nila na merong nagmamahal sa kanila. Kailangang buksan ang isip at puso.
Medyo siryoso ang usapan namin kagabi at naintindihan ni Juana ang naging karanasan ko sa dati kong lugar na trabaho. Marami akong kapwa Pilipino na nagtrato sa akin ng masama. Lumaban ako, hindi porket matanda sila ay hahayaan kong maapi. Matapos ang protesta ko, naging mahusay ang pagtrato nila sa akin. Sindakan lang pala. Pero sira na ang pangalan nila sa akin. Naging kaibigan ko ang mga mahusay na tao at hindi ko pinapansin ang mga walang hiya. Ang nakakainis ay mga lola na ang mga ito, siguro inggit lang o menopause. Hindi ko alam ang rason pero wala akong pakialam sa kanila, problema nila iyon.
Balik trabaho uli mamayang gabi. Tatlong sunod na gabi ito. Meron pa akong bisita sa dentista, nabubulok na ang mga ngipin ko. Pustiso na? hindi naman, pasta lang at "crown". Oras nang gamitin ang "benefits" sa trabaho.
Nakausap ko kagabi ang aking kaibigan na si Juana. Kaibigan din siya ng aking ina. Matalik ko siyang kaibigan at matalik na kalaban sa potbol na pang-kolehiyo. Tiga UCLA siya at ako ay tiga USC. Mag-labing-limang taon nanaming sinusubaybayan ang aming mga pangkat. Nakakatuwa gahil merong limang taon USC ang magaling, tapos UCLA naman ang tatlo sa USC. Naging tradisyon na namin ito.
Napagusapan namin kagabi ang mga uri ng katrabaho. Merong mabait at merong masama. Kahit saan ka pumunta, merong kontra bida. Ang napansin ni Juana ay meron ding mga tao na gumagawa ng gulo kahit ikaw ay isang mabait na tao. Papolar si Juana sa trabaho dahil siya ay masayahin at mapagbigay. Hindi siya tsismosa at walang masamang sinasabi sa kapwa niya tao. Hindi si humuhusga sa kapwa niya haggang hindi niya alam ang tunay na istorya ng mga pangyayari.
Maraming tao na hindi masaya sa buhay. Dahil ito sa inggit, pagod, situwasyon na walang pakawala, at kung anu-ano pang rason. Ang listahan ay mahaba. Kadalasan ang mga tao ay inggit dahil wala silang maibigay sa kapwa nilang tao. Wala kang maibibigay kung wala kang ibibigay. Simple pero kompleks na situwasyon.
Merong tao na galit sa mababait na tao dahil hindi nila makuhang maging mabait. Malupit ang mga taong ito. Malalim ang problema at malalim ang galit sa kapwa tao. Nararamdaman nila na biktima sila ng situwasyon, walang nagmamahal sa kanila at walang may pakialam. Kung bubukasan lamang nila ang kanilang puso, makikita nila na merong nagmamahal sa kanila. Kailangang buksan ang isip at puso.
Medyo siryoso ang usapan namin kagabi at naintindihan ni Juana ang naging karanasan ko sa dati kong lugar na trabaho. Marami akong kapwa Pilipino na nagtrato sa akin ng masama. Lumaban ako, hindi porket matanda sila ay hahayaan kong maapi. Matapos ang protesta ko, naging mahusay ang pagtrato nila sa akin. Sindakan lang pala. Pero sira na ang pangalan nila sa akin. Naging kaibigan ko ang mga mahusay na tao at hindi ko pinapansin ang mga walang hiya. Ang nakakainis ay mga lola na ang mga ito, siguro inggit lang o menopause. Hindi ko alam ang rason pero wala akong pakialam sa kanila, problema nila iyon.
Balik trabaho uli mamayang gabi. Tatlong sunod na gabi ito. Meron pa akong bisita sa dentista, nabubulok na ang mga ngipin ko. Pustiso na? hindi naman, pasta lang at "crown". Oras nang gamitin ang "benefits" sa trabaho.
