Maykayabanggan
Tuwing makikita ko and blog ng utol kong si Ar ay lalong nagiging komplex ang lugar niya sa blog. Nagpapasikat ng kanyang abilidad sa pagtayo ng lugar niya. Ako naman ay masaya ng merong "counter" ng mga bumibisita sa lugar ko. Malaking hakbang ito sa pagunlad ng aking lugar sa blog. Hindi ko nga alam kung paano ko ilalagay ang "skin". Okey lang. Balang araw ay mapagaaralan kong idagdag iyon.
Malaki ang gastos ko sa nabali kong ngipin. Mahigit $400 ang hindi makukubra sa "insurance". Kaya eto, nagdagdag ako ng isang trabaho tuwing linggo para mabayaran ko ang aking utang sa dentista. Okey naman ang ospital na "per diem" ako. Walang masyadong stress, mababa nga lang ang sueldo. Masayahin ang mga kasama ko doon, hindi buwisit. Siempre kahit saan ako pumunta merong kontra bida pero dito pang umaga ang buwakaw. Siguro ramdam niyang mas magaling siya sa akin kaya minsan ay sinagasaan niya ang damdamin ko. Hindi ako umuurong sa mga buwakaw na tao kaya pinison ko rin ang damdamin niya. Nangatog ang kanyang tuhod ng matapos ko siyang sindakin. Akala niya siguro kaya niya ako. Nagsumbong pa sa katsokaran ko. Ang sabi sa kanya "Oh, di tinamaan ka rin. Tiga open -heart yan doon sa ospital namin, magiingat ka" Nakakatawa ang mga pangyayari, akala niya ay kakampi sa kaya ang tsokaran ko, et buwisit din yun sa kanya. Bruha talaga. Kakainis.
Yung isa naming pasyente medyo may kabastusan. Nagpapajakol sa isa naming nars. Bubuhusan sana niya ng malamig na tubig. Nubenta anyos na si tatang malibog pa. Bastos. Kung puwede ko lang itulak sa bangin. hahaha. Bihira ang kabastusan na ganito. Siguro naguguluhan lang si tatang. Ayun, binigyan ng pangpatulog, bagsak.
Nagdala ng maraming pagkain ang mga kasama ko. Ako lang ang walang dala. Mero pang nagluto ng bagoong ang baho ng lintek. Nakakasuka. Hindi na ako sanay sa baho ng bagoong na ito. Gusto ko ang bagoong ng kare-kare. Eto yung brown at amoy kanal. Kadiri. Merong Indonesian na pagkain. Hindi masarap pero meron ding pizza, kaya iyon ang inupakan ko.
Kaarawan ko sa Martes at si utol Ar sa Lunes. Hindi ako nakapunta sa norte ng Kalipornia para makipag kaarawan kay utol Ar dahil buwisit ang ospital ko. Gusto nila akong pagtrabahuin. Kung hindi, tanggal ako sa eskedyul. Hayupak, sabi ko kay utol sa susunod nalang na buwan. Bukas ay pupunta ako kay utol Ti. Siguro ililibre ako ng hapunan. Yippe, libreng tsibog. hehehe Makikita ko rin ang paborito kong pamangkin. Dobol sarap.
Tuwing makikita ko and blog ng utol kong si Ar ay lalong nagiging komplex ang lugar niya sa blog. Nagpapasikat ng kanyang abilidad sa pagtayo ng lugar niya. Ako naman ay masaya ng merong "counter" ng mga bumibisita sa lugar ko. Malaking hakbang ito sa pagunlad ng aking lugar sa blog. Hindi ko nga alam kung paano ko ilalagay ang "skin". Okey lang. Balang araw ay mapagaaralan kong idagdag iyon.
Malaki ang gastos ko sa nabali kong ngipin. Mahigit $400 ang hindi makukubra sa "insurance". Kaya eto, nagdagdag ako ng isang trabaho tuwing linggo para mabayaran ko ang aking utang sa dentista. Okey naman ang ospital na "per diem" ako. Walang masyadong stress, mababa nga lang ang sueldo. Masayahin ang mga kasama ko doon, hindi buwisit. Siempre kahit saan ako pumunta merong kontra bida pero dito pang umaga ang buwakaw. Siguro ramdam niyang mas magaling siya sa akin kaya minsan ay sinagasaan niya ang damdamin ko. Hindi ako umuurong sa mga buwakaw na tao kaya pinison ko rin ang damdamin niya. Nangatog ang kanyang tuhod ng matapos ko siyang sindakin. Akala niya siguro kaya niya ako. Nagsumbong pa sa katsokaran ko. Ang sabi sa kanya "Oh, di tinamaan ka rin. Tiga open -heart yan doon sa ospital namin, magiingat ka" Nakakatawa ang mga pangyayari, akala niya ay kakampi sa kaya ang tsokaran ko, et buwisit din yun sa kanya. Bruha talaga. Kakainis.
Yung isa naming pasyente medyo may kabastusan. Nagpapajakol sa isa naming nars. Bubuhusan sana niya ng malamig na tubig. Nubenta anyos na si tatang malibog pa. Bastos. Kung puwede ko lang itulak sa bangin. hahaha. Bihira ang kabastusan na ganito. Siguro naguguluhan lang si tatang. Ayun, binigyan ng pangpatulog, bagsak.
Nagdala ng maraming pagkain ang mga kasama ko. Ako lang ang walang dala. Mero pang nagluto ng bagoong ang baho ng lintek. Nakakasuka. Hindi na ako sanay sa baho ng bagoong na ito. Gusto ko ang bagoong ng kare-kare. Eto yung brown at amoy kanal. Kadiri. Merong Indonesian na pagkain. Hindi masarap pero meron ding pizza, kaya iyon ang inupakan ko.
Kaarawan ko sa Martes at si utol Ar sa Lunes. Hindi ako nakapunta sa norte ng Kalipornia para makipag kaarawan kay utol Ar dahil buwisit ang ospital ko. Gusto nila akong pagtrabahuin. Kung hindi, tanggal ako sa eskedyul. Hayupak, sabi ko kay utol sa susunod nalang na buwan. Bukas ay pupunta ako kay utol Ti. Siguro ililibre ako ng hapunan. Yippe, libreng tsibog. hehehe Makikita ko rin ang paborito kong pamangkin. Dobol sarap.
