Walang Kasayahan
Wala namang masama sa pagiging nars. Hanggang sa ikaw ang nars. Maraming naghahangad na maging nars. Naririnig nila ang malaking kita, magandang oras, at makamudong bagay na maidadala ng propesyon na ito. Pero kung tutuusin pareho lang ito ng ibang propesyon.
Ang mabuting bagay sa narsing ay ang Board Exam. Kung wala nito maraming mamamatay sa mga ospital. Ngayon nga lang ay marami ng pagkamatay dahil sa katangahan ng nars, paano pa kung walang Board Exam. Nasa-break ako isang gabi sa kapiteria. Nagkita kami ng isang kasa ko sa orientation. Nagrereklamo siya sa gawain ng mga RN sa med-surg floor. Meron daw isang pasyente na nakitang naghihingalo sa kanyang kama at maraming dugo sa sahig. Ang nangyari ay nag-break ang nars niya ng mahigit dalawang oras. Tumayo ang pasyente para pumunta sa banyo at binunot ang IV niya. Natural, nagdugo. Hindi ko alam kung anong nasa IV fluids niya pero mahigit kalahati ng dugo niya nasa sahig. Dinala ang pasyente sa ICU at doon namatay. Natatakot itong tao na itong magsumbong dahil piyon lang siya, hindi siya RN. Natatakot siyang mawalan ng trabaho. Hindi magbabago ang gawain sa floor na ito kung walang magsusumbong. Malungkot na pangyayari. Ang masaklap pa, apat lang ang pasyente ng nars na ito. Anak ng tupa, kung hindi ka naman talaga ubod ng katamaran. Kung ako ikukuling ko ang hayop na ito. Murderer.
Sa unit namin meron dingmga tanga. Ewan ko, marami akong katangahang nakikita. Ang problema ay kapaguran at walang pakialam na pagtingin sa buhay. Karamihan sa mga nars ay dalawa ang trabaho. Para mabayaran ang mga utang. Naglalakihan kasi ang mga bahay at nagmamahalan ang mga sasakyan.
Ang isa pang katangahan ay ang mga hindi nars at kung gumastos ay parang nars. Meron akong kilalang sekretarya sa unit ko na bawat isang anak niya ay may kotse. Dalawa rin ang trabaho at araw araw dobol shift ang trinatrabaho. Kawawa. Parang tinamaan ng bagyo kung makikita ko ang tao na ito. Yung mga tipong madaling magkasakit. Kung bakit niya ginagawa ito sa sarili niya ay maaring mahal talaga niya ang mga anak niya. Gusto niyang ibigay ang lahat sa kanila. Oh, siya nga pala, nakabuntis ang binata niya kaya siya narin ang nagaalaga ng apo niya. Bente uno anyos lang naman si binata, disiotso si babae. Sarap ng buhay.
Wala namang masama sa pagiging nars. Hanggang sa ikaw ang nars. Maraming naghahangad na maging nars. Naririnig nila ang malaking kita, magandang oras, at makamudong bagay na maidadala ng propesyon na ito. Pero kung tutuusin pareho lang ito ng ibang propesyon.
Ang mabuting bagay sa narsing ay ang Board Exam. Kung wala nito maraming mamamatay sa mga ospital. Ngayon nga lang ay marami ng pagkamatay dahil sa katangahan ng nars, paano pa kung walang Board Exam. Nasa-break ako isang gabi sa kapiteria. Nagkita kami ng isang kasa ko sa orientation. Nagrereklamo siya sa gawain ng mga RN sa med-surg floor. Meron daw isang pasyente na nakitang naghihingalo sa kanyang kama at maraming dugo sa sahig. Ang nangyari ay nag-break ang nars niya ng mahigit dalawang oras. Tumayo ang pasyente para pumunta sa banyo at binunot ang IV niya. Natural, nagdugo. Hindi ko alam kung anong nasa IV fluids niya pero mahigit kalahati ng dugo niya nasa sahig. Dinala ang pasyente sa ICU at doon namatay. Natatakot itong tao na itong magsumbong dahil piyon lang siya, hindi siya RN. Natatakot siyang mawalan ng trabaho. Hindi magbabago ang gawain sa floor na ito kung walang magsusumbong. Malungkot na pangyayari. Ang masaklap pa, apat lang ang pasyente ng nars na ito. Anak ng tupa, kung hindi ka naman talaga ubod ng katamaran. Kung ako ikukuling ko ang hayop na ito. Murderer.
Sa unit namin meron dingmga tanga. Ewan ko, marami akong katangahang nakikita. Ang problema ay kapaguran at walang pakialam na pagtingin sa buhay. Karamihan sa mga nars ay dalawa ang trabaho. Para mabayaran ang mga utang. Naglalakihan kasi ang mga bahay at nagmamahalan ang mga sasakyan.
Ang isa pang katangahan ay ang mga hindi nars at kung gumastos ay parang nars. Meron akong kilalang sekretarya sa unit ko na bawat isang anak niya ay may kotse. Dalawa rin ang trabaho at araw araw dobol shift ang trinatrabaho. Kawawa. Parang tinamaan ng bagyo kung makikita ko ang tao na ito. Yung mga tipong madaling magkasakit. Kung bakit niya ginagawa ito sa sarili niya ay maaring mahal talaga niya ang mga anak niya. Gusto niyang ibigay ang lahat sa kanila. Oh, siya nga pala, nakabuntis ang binata niya kaya siya narin ang nagaalaga ng apo niya. Bente uno anyos lang naman si binata, disiotso si babae. Sarap ng buhay.
