Apocalypse Now. Paborito kong pelikula. Mabuti at naitatago ko ang madilim kong sarili sa aking mga pasyente. Kung hindi baka nagsiuwian na sa takot. HAHAHA.

What Classic Movie Are You?

Nakakatawa naman ito. Kung Einstein ako bakit nagpupunas lang ako ng puwit na puno ng tae?

What Famous Leader Are You?

HP
Pagtaglamig dito sa amin, nakakatamad. Eto, ilang araw na akong hindi nakapagblog. Isang linggong ulan ang inabot namin. Akala ko ay malulunod na ako. Pero magandang bagbabago ito. Ilang buwan ng hindi umuulan dito at medyo tuyo na ang lupa. Masaya na naman ang damo sa aking bakuran.

Medyo burned out na ako. Mahigit 60-70 oras na trabaho ang aking ginagawa sa isang linggo. Nagiipon para merong pangbakasyon. Ang problema ay hindi ko pa rin alam kung saan pupunta. Siguro sa tabi-tabi lang.

Nakakaasar sa trabaho. Marong umalis na nars at meron ding nagpapart time lang. Ang susunod naming schedule ay tatlo lang ang nars sa bawat araw. Malaking problema ito. Dadagdagan ng pasyente ang aming aalagaan. Imbis na tatlo, magiging apat.

Mahirap magalaga ng apat na pasyente kasi matindi ang pangangailangan nila. Buti sana kung tulog lang sila sa gabi. Merong hindi makahinga, nagsusuka, nagrereklamo tungkul sa duktor, nars, pagkain, at kung ano ano pa. REKLAMO, reklamo, reklamo. Eto ang trenta sentimo humanap ka ng kausap mo. BUWISIT.

Meron akong pasyente na beterano ng Vietnam war. Labas pasok sa ospital. Dati raw siyang "engineer" ng tren. Maraming kuwento, wala naman akong interes. Ala una na ng umaga at marami pa siyang reklamo. Hindi raw siya makatulog. Meron siyang pampatulog pero bumabagsak ang presyon niya kung iinom siya ng pampatulog. Buti ay merong gamot para itaas ang presyon niya pagbumagsak. Dalawang

Nahalata atang banas na ako. "Bakit, hindi ka pumasok para matulog, di bah? Ayun na. Pinagalitan ko. Sinabihan ko siyang hindi ako pumasok para matulog. Hindi rin ako pumasok para bastusin ng isang pasyente. Aayusin ko and IV niya pero wala na itong pagasa. Kailangan na itong palitan. Kailangang tusukin ko siya uli. "Sasaktan mo ba ako?" Paranoid na ang gago. Hindi kako, nars ako at hindi mapaghiganting tao. Tinuhog ko siya at wala naman reklamo. O, masakit ba? Hindi raw, hindi raw niya narandaman. Siyempre, magaling ata ako. hahaha

Isang pasyente ko ay napakabait. Mukhang inalagaan niya ang sarili niya kasi 80 anyos na siya at mukang 60 lang. Akala niya meron siyang sakit sa puso. Walang indikasyon na meron siyang atake sa puso. Masakit daw ang sibdib niya pero mukhang tiyan niya. Hindi naman daw siya gutom. Asido sa tiyan binigyan ko ng Mylanta. Tulog magdamag. Okay lang siyang pasyente. merong HP. Hispanic Panic. hahaha

Suweldo Survey, stone age, Pinoy pasyente

Ayon sa survey, bumagsak ng 4% and suweldo ng nars sa Amerika. Katakataka. Akala ko ba ay may shortage ngayon ng nars. Ayon sa ulat, enhinyero daw ang malaki ang suweldo yung mga nasa komputer, kemikal, at iba pa. Siguro tumataas uli ang demand sa sektor na ito. Anak ng tupa, noong 1985's iyon din ang sabi nila kaya naging enhinyero ako. Pero biglang bagsak ang aerospace ng matapos ako ng kolehiyo. Isang tambak ang utang ko at walang trabaho. Kalokohan ang mga survey na ito. Kaya nagkakrisis sa narsing dahil sa mga survey na nagbibigay ng maling forecast.

Sa trabaho kong part-time, may pagka-stone age ang sistema namin. Hanggang ngayon ay wala pa kaming kompyuter para ipasok ang mga utos ng duktor sa pagasikaso ng mga pasyente. Papel parin ang aming ginagamit para umorder ng x-ray, labs, cultures, atbp. Napakatagal na sistemang ito, inabot ng isang oras para lang isulat lahat ang inorder ni doc kagabi. Ang sama pa, bawat oras ng test, isang papel ang kailangan. Sakit ng ulo.

Naospital ang kapitbahay kong si G. Nabigla ako at merong tumawag sa pangalan ko habang naghahanda akong magbigay ng gamot sa isang pasyente. Meron daw siyang sakit sa dibdib. Naisip ko nga siya ng hapon na iyon at gusto kong hiramin ang trak niya para mahakot ang widescreen t.v. na tinitingnan kong bilhin. Meron na siyang history ng chest pain. Sanay magamot nila ng maigi si G. at siya ay magaling na kapitbahay. Napakamatulungin, madalas siyang nagpriprisentang tumulong. Kahit ano raw ang kailangan ko tumawag lang. Siya ang unang bumati ng lumipat ako sa bahay ko.

Meron din kaming pasyente na Pinoy. Napakaarte ni tatang. 80 anyos na at isang uod na lang ang hindi pumipirma. Palautos at may kabastusan ayon sa mga nars na nagalaga sa kanya. Abugado raw sa Pilipinas noong araw. Anong pakialam namin. Nasa amerika na siya at anong gagawin niya, idedemanda kami? Ekskyus me. Natatandaan ko noong sabado, wala siyang masabi habang sinasaklolo namin siya sa kanyang karamdaman. Ngayong magaling na WALANG UTANG NA LOOB. Buwakang ina talaga. Kapwa Pinoy na ito. hahahaha Sarap talagang maging nars.

Minsan ay doktor naman ang naging pasyente ko. Pinoy din. Ah napakabait ni doc. Mabait din yung anak niyang dalaga at napakakyut. hehehe. Walang malisya. Obserbasyon lang. Madalas siyang nakangiti at malambing, di kuha niya lahat ng kailangan ng tatay niya. Kung nakabusangot at panggit, mahinog siya. Mamumuti ang mata niya ng kahihintay. hahahaha

Reklamo, reklamo, reklamo

Nakakaasar ang babaeng mareklamo. Pampalipas oras ba nila ito? Ano ba ang problema? Eto ang situwasyon. Itong si babae ay nakipaghiwalay sa siyota niya ng dalawang taon. Isang rason daw sa pagalis ni pogi ay tumaba na siya. Ayaw rin daw makipag-komit ni boss ngayong ang biological clock niya ay malapit ng maubusan ng tik-tok tik-tok. Naaasar din si chika dahil marami na siyang ipinundar na damdamin at oras sa relasyon na ito. Medyo mapait ata ang paghihiwalay nila kasi marami pang natitirang kasuklaman sa kanyang puso. Masisisi mo ba siya?

Sa opinyon niya, ang pagmamahal daw sa isang lalaki ay tungkol sa responsibilidad at posisyon sa lipunan. Na ipinapahiwatig ng kanyang abilidad na magkupkup ng kanyang pamilya. Ito raw any ang abilidad na pakainin, damitan, at bigyan ng magandang mana ang pamilya pag namatay na siya. Hindi raw makahulugan sa lalaki na kupkupin ang damdamin, at bigyan ng importansya ang babae. Pamilya ang nagbibigay importansya sa lalaki sa lipunan.

Hmm, kung titingnan ko ang mga kaibigan kong lalaki, ni minsan hindi ito naging paksa ng aming usapan. Hindi importante sa kanila ang katayuan sa lipunan. Mas matinding usapan ang pagiging matapat sa kanilang asawa. Malakas ang tulak ng tukso sa laman. Kadalasan politika ang usapan. Edukasyon ng anak nila ay importante rin. Ibinagyayabang nila na nasa honor-roll ang kanilang anak.
Hindi rin paksa sa mga babae na importante sa asawa nila ang katayuan sa lipunan. Sa tingin ko importante sa lalaki na bigyang halaga ang damdamin ng kanilang asawa/syota. Bakit uso ang Valentine's day? Puno ang mga lugar kainan sa araw na ito at ubos ang bulaklak sa tindahan. Maaaring merong mga lalaking ganito ang hangarin sa buhay pero sa aking karanasan, bihira ito.
Mas marami akong babaeng kilala na gustong itaas sa lipunan ang kanilang pamilya. Dalawa ang trabaho para ibigay ang pinakamahal na edukasyon sa kanilang anak. Marami ring naka-Mercedes Benz. Ang mga kilala kong lalaki ay ordinaryo lang ang sasakyan. Siyempre meron ding mayabang, kaya kataliwasan (exception) ang mga taong iyon.

Ang karanasan ko sa tao ay limitado sa gitna at mababang klase ng lipunan. Siguradong iba ang patakaran ng mayayaman. Ibang circulo ng lipunan ang kalibre nila. Hindi ka ninanais na maging isa sa kanila. Kung yayaman ako, sa awa ng Diyos, kailangang ibalik ito sa mga nangangailangan. Hindi para makipagbangaan sa mayayaman.
Ano nga ba ang pagmamahal. Okay, sa aking perspektib, ito ay parang walang hanggang kagustuhan sa isang babae. Libog? kasama na iyon. Hindi ako magkakaroon ng intensyon sa isang babae na walang kasamang libog. Libog ang nagpapalakad ng mundo. Isa ito sa mga listahan ng kasalanan. Alam mo na, katimawaan, karamutan, kalibuga, katamaran...etc. etc. Puwede bang magkaroon ng kaibigang babae na hindi ka naaatrak? Sa akin hindi, sayang lang ang oras ko kung panggit ang kausap ko. Kung minsan masarap kausap ang matalinong tao. Pero masmakahulugan kung maganda siya. hahaha

Kung suswertehen, ipagkakaloob ng Diyos ang isang babaeng magiging kaibigan ko sa habang buhay. Importante ang babaeng magbibigay ng walang hanggang pagmamahal sa akin. Siyempre walang hanggan din ang pagmamahal ko sa kanya. Malawak ang isip sa bagong kaisipan.

Oo, totoo na kailangang maging matapat ka sa syota/asawa mo. Malas sa buhay ang pangbababae. Leksyon ni dad yan sa akin. Oras na magasawa ka na, yan lang asawa mo ang iyong mamahalin.

Sa dami ng mga nars na may asawang walang trabaho, siguro merong malalim na kahulugan sa relasyon nila. Babae ang nagtratrabaho, nagluluto, at naglilinis habang si mister ang nagaalaga ng bata. Hmm, nasaan ang responsibilidad at importansya ng pamilya. WALA. Basta masaya si misis at may romansa sa gabi, bilog ang buwan at patuloy ang inog ng mundo sa araw, walang problema. Tama na ang reklamo. Maghanap na ng bagong mahal sa buhay at matuto sa leksyon ng nakaraan.

Araw ng Puso

Pebrero na naman. Anong nangyari sa Enero? LOL Ito and buwan ng mga puso. Libre na naman ako sa gastos at wala akong pinagkakagastosan sa buwan na ito. Suwertehan lang mga pare. Walang bulaklak na ipadadala, walang regalong bibilhin, walang mamahaling hapunan at walang hassel. Ang masaklap ay....wala ring romansa.

Sa katapusan ng buwan ay kailangan naming ipahiwatig ang mga araw na gusto naming magbakasyon. Meron akong mahigit tatlong lingong bakasyon na naipundar. Saan kaya ako pupunta? Alaska tour, European tour, Hawaii.... Ah, kailangang mapagisipan ito. Hindi ako nakapagbakasyon ng nakalipas na taon. Siguro sa Hawaii. Simple lang, para wala masyadong hassle. Kung pupunta ako ng Europe kailangang mag-apply uli ng pasaporte. Pupunta sa Dept of State, papakuha ng litrato, etc. etc. Kakatamad.

Mababa na uli ang bilang ng pasyente sa aming ospital. Nag-"review" lang ako ng mga rekord ng mga bagong "admit". Karamihan sa mga pasyente namin ay meron ng edad. Atake sa puso, stroke, at GI bleed ang kadalasang "diagnosis". Sa araw na ito mahigit benteng "admit" ang dumating. Mabagal na araw pa ito. Pag-hindi ako nag re-review ng rekord, nag rerelyebo ako ng nars para makapag-break sila. Tatlong oras ding pabanjin-banjing ito. HINDI. Si tatang sa bed 3 ay natatae. Tumayo siyang magisa at pinagbubunot ang EKG wires, blood pressure cuff, at IV heplock. Ang laking tao ni tatang, puti na mataba. Hindi ko na pinilit bumalik sa kama at talagang disididong umebak. Ng matapos siya ay doon ko naintidihan ang matindi niyang pangangailangan. Isang kilong ebak ang nasa unidoro. Buti na lang at hindi constipated kundi sino ang dudukot ng ganong karaming ebak. Aba, parang ulo ng bata. Nanganak si tatang. LOL. Ubod pa ng baho. Siyang magisa ang naghugas ng puwet niya. Ang kaba ko lang ay kung madulas o biglang bumagsak sa sahig. Medyo malabo ang lakad siya. Dumuduyang parang lasing. Pagbumagsak ito patay ako. Sinong bubuhat ng balyenang ito. Ang taas pa ng kama. Buti nalang at walang insidente. Ng isang gabi, binunot niya ang foley catheter niya. Iyong catheter na nasa titi niya. Eh di nagdugo na parang kinatay na baboy, inflated pa iyong baloon ng binunot niya ang catheter. ARAY. LOL